រឿង ក្រពើ​ឈ្មោះ​អាធន​

(នៅ​ស្រុក​សម្បូរ ខេត្ត​ក្រចេះ)
សម័យ​ទីក្រុង​តាំង​នៅ​ឧត្ដុង្គ នៅ​ស្រុក​សម្បូរ ខេត្ត​ក្រចេះ មាន​ចៅ​អធិការ​វត្ត​មួយ​អង្គ ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​រៀន នូវ​វិជ្ជា​វេទមន្ត​អាគម ហើយ​ជា​អ្នក​ចេះ​ចិញ្ចឹម​ក្រពើ​ផង ។ ឯ​ចំណេះ​របស់​លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ ដែល​ចេះ​ចិញ្ចឹម​ក្រពើ​នោះ ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ល្បាញ​ណាស់ ក៏​ប៉ុន្តែ​ចំណេះ​នោះ​បែរ​ជា​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​អន្តរាយ​ដល់​រូប​លោក​ទៅ​វិញ ។ លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ​នោះ ចិញ្ចឹម​ក្រពើមួយ​ទុក​ដូច​ជា​កូន​សិស្ស​របស់​លោក ក្រពើ​នោះ​នៅ​ក្នុង​ទន្លេ​មេគង្គ ជា​ទន្លេ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​ទឹក​ជ្រៅ​មាន​ត្រី​ច្រើន ។ លោក​ឲ្យ​ឈ្មោះ​ក្រពើ​នោះ​ថា "អាធន(២)" ។ ដោយ​លោក​ស្រឡាញ់​ក្រពើ​នោះ​ពេក លោក​ចូល​ចិត្ត​គង់​លើ​ថ្ម​នៅ​មាត់​ច្រាំង​ទន្លេ ស្រែក​ហៅ​អាធន​ឲ្យ​មក​លេង​សប្បាយ​ជា​មួយ​លោក ។ អាធន​បាន​ឮ​ពុទ្ធដីកា​របស់​លោក​គ្រូ​កាល​ណា ក៏​វា​ប្រញាប់​មក​ថ្វាយ​បង្គំ​លេង​កម្សាន្ត សប្បាយ​ជាមួយ​លោក​គ្រូ​វា​កាល​នោះ ហើយ​តាំង​កិរិយា​សុភាព​នឹង​ធឹង ចំពោះ​ភិក្ខុ​សង្ឃ​ទាំង​អស់ និង​អ្នក​ស្រុក​ទាំង​អំបាលម៉ាន ដែល​នៅ​ជិត​ខាង​វា ។
សម័យ​មួយ កាល​ព្រះ​មហាក្សត្រ​ទ្រង់​គង់​ក្រុង​ឧត្តុង្គ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​រាជ​បុត្រី​មួយ​ព្រះ​អង្គ ទ្រង់​ប្រឈួន​ជា​ខ្លាំង ។ ដោយ​ព្រះ​អង្គ​ស្រឡាញ់​ព្រះរាជ​បុត្រី​យ៉ាង​ខ្លាំង​ឥត​ឧបមា ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​ខ្សឹកខ្សួល​តក់​ស្លុត​ជា​ពន្លឹក ហើយ​ទ្រង់​ឲ្យ​ជ្រើស​រើស​រក​ពេទ្យ​ហ្ម ដែល​ពូកែ​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​អស្ចារ្យ មក​ព្យាបាល​ព្រះ​រាជ​បុត្រី​ព្រះ​អង្គ ក៏​ប៉ុន្តែ​គ្មាន​គ្រូ​ឯ​ណា​មួយ អាច​រំលែក​ទុក្ខ​ព្រះ​រាជ​បុត្រី​បាន​ឡើយ ។ ហេតុ​នេះ បាន​ជា​ព្រះ​មហា​ក្សត្រ ទ្រង់​ឲ្យ​និមន្ត​ចៅ​អធិការ​វត្ត​សម្បូរ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ពូកែ​ជាង​គ្រូ​ពេទ្យ​ឯ​ទៀត មក​ព្យាបាល ។
ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ទន្លេ​មេគង្គ​ដោយ​កប៉ាល់ ពី​ស្រុក​សម្បូរ​ទៅ​ឧត្តុង្គ ក្នុង​សម័យ​ឥឡូវ​នេះ តែ ២ ថ្ងៃ​ទេ តែ​ក្នុង​សម័យ​ទី​ក្រុង​តាំង​នៅ​ឧត្ដុង្គ​នោះ គេ​ធ្វើ​ដំណើរ​ដោយ​ទូក​ជា​យូរ​ថ្ងៃ ព្រោះ​ទន្លេ​នោះ មុន​ពេល​ទៅ​ដល់​ក្រចេះ មាន​ទឹក​ហូរ​ស្រួល​ល្អ​ទេ តែ​ពី​ក្រចេះ​ត្រូវ​ឆ្លង​ទឹក​ហូរ​កួច​ខ្លាំង​ៗ និង​មាន​ថ្ម​ស្រួច​ៗ ដុះ​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដោយ​អន្លើ​ៗ ។
លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ​និមន្ត​មក​ព្យាបាល​ព្រះ​រាជ​បុត្រី​ៗ ក៏​បាន​ស្រាក​ស្បើយ​ជំងឺ ធូរ​គ្រាន់​បើ ប៉ុន្តែ​ព្រះ​មហាក្សត្រ​ទ្រង់​ពុំ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គ្រូ​ចៅ​អធិការ​វិល​ទៅ​វិញ​ភ្លាម​ទេ ទ្រង់​ឲ្យ​លោក​នៅ​រង​ចាំ​ថែទាំ​ជំងឺ​ព្រះ​រាជ​បុត្រី ត្រា​តែ​ជា​ស្រឡះ​មែន​ទែន​សិន ។
និយាយ​ពី អាធន ដែល​នៅ​ស្រុក​សម្បូរ វា​ទន្ទឹម​មើល​ផ្លូវ​លោក​គ្រូ​របស់​វា ជា​យូរ​ខែ​ពុំ​ឃើញ​វិល​មក​វិញ​សោះ វា​កើត​មាន​សេចក្ដី​ស្រងូត​ស្រងាត់​រលឹក​ដល់​លោក​គ្រូ​វា​ជា​អនេក ។ ថ្ងៃ​មួយ វា​ព្រួយ​ខ្លាំង វា​ក៏​ហែល​ចេញ​ពី​ទីលំនៅ​វា ទៅ​តាម​ដង​ទន្លេ​មេគង្គ ឆ្ពោះ​ត្រង់​ទៅ​តាម​លោក​គ្រូ​វា​នៅ​ឧត្ដុង្គ ។ វា​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ស្រុក​សម្បូរ ទៅ​​ដល់​ឆ្លូង​គ្មាន​ជួប​ប្រទះ​នឹង​សត្រូវ ឬ​គ្មាន​អន្តរាយ​អ្វី​ដល់​ខ្លួន​វា​សោះ ប៉ុន្តែ​លុះ​វា​ទៅ​ដល់​ដល់​ភ្នំ ១ ឈ្មោះ "ភ្នំ​សុពណ៌កាលី" វា​បាន​ជួប​នឹង​ក្រពើ​មួយ ជា​ក្រពើ​សាហាវ​ក្លាហាន​ឈ្លានពាន​ណាស់ ដោយ​ក្រពើ​នោះ​ក្រេវ​ក្រោធ​នឹង អាធន ដែល​ហែល​កាត់​ទី​លំនៅ​វា​ៗ ក៏​រក​រឿង​ដាល​វាល​ឈ្លោះ ប៉ុន្តែ​ដោយ អាធន មាន​កិច្ច​រួស​រាន់​ចង់​ជួប​នឹង​លោក​គ្រូ​វា​ៗ ក៏​ដោះ​ដៃ​រត់​អំពី​ក្រពើ​កំណាច​នេះ​ទៅ តែ​វា​តាំង​ចិត្ត​ថា " ចាំ​ថ្ងៃ​ក្រោយ សឹម​អញ​មក​រក​រឿង​នឹង​អា​តិរច្ឆាន​នេះ​វិញ " ។ អាធន ទៅ​ដល់​កំពង់​ហ្លួង​គ្មាន​នរណា​ឃើញ​វា​សោះ វា​ខំ​ប្រុង​ប្រៀប​លាក់​ខ្លួន​ពួន​អាត្មា មិន​ឲ្យ​អ្នក​ស្រុក​ឃើញ​វា​ឡើយ ពីព្រោះ​វា​យល់​ថា មុខ​តែ​គេ​ភ័យ​ផ្អើល​រត់​ចោល​ដី​ដៃ​ទន្លេ​សាប​អស់ ហើយ​វា​ព្រួយ​បារម្ភ​ក្រែង​រក​លោកគ្រូ​វា​ពុំ​ឃើញ ដោយ​លោក​គ្រូ​វា ហើយ​នឹង​វា​ខុស​ភេទ​គ្នា​ឆ្ងាយ​ណាស់ ទាំង​ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ក៏​ខុស​គ្នា​ទៀត ប៉ុន្តែ​លុះ​វា​ជញ្ជឹង​គិត​ទៅ វា​តាំង​ចិត្ត​ថា " ត្រូវ​តែ​អញ​លាក់​ខ្លួន​ពួន​អាត្មា នៅ​ក្នុង​ទឹក​នេះ​សិន​ចុះ ដើម្បី​នឹង​ឆ្លៀត​ឈ្លប​មើល​លោក​គ្រូ ក្រែង​លោក​ចុះ​មក​កម្សាន្ត​នៅ​ក្បែរ​មាត់​ច្រាំង​តាម​ចំណាំ​របស់​លោក ដូច​កាល​មុន​ៗ មក " ។
មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ ក៏​និមន្ត​ចុះ​ទៅ​មាត់​ច្រាំង​ទន្លេ​ទៅ​គង់​នៅ​លើ​ផែ​មួយ ។ ឯ អាធន កាល​បើ​លប​មើល​ឃើញ​គ្រូ​វា​ហើយ​​វា​ក៏​បណ្ដែត​ខ្លួន​វា​មក​លើ​ទឹក​ឲ្យ​គ្រូ​វា​ឃើញ ។ លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ​ក្រឡេក​ឃើញ​វា​ហើយ ក៏​ភ្លាត់​មាត់​ស្រែក​ថា " យី អាធន ចៅ​តា​ទេ​តើ​នេះ " ។ អាធន មិន​បង្អង់​យូរ ក៏​យក​មាត់​វា​ទៅ​បំបាក់​ផែ​ដែល​លោក​គ្រូ​គង់ ហើយ​ត្រកង​លោក​គ្រូ​វា​ដាក់​លើ​ខ្នង​វា​នាំ​យក​ទៅ ដោយ​វា​នឹក​ថា " ទោះ​បើ​លោក​គ្រូ​អញ គ្មាន​ព្រះ​ទ័យ​ប្រាថ្នា​នឹង​វិល​ទៅ​ទី​លំនៅ​លោក​វិញ​ទេ ពេល​នេះ​ក៏​ត្រូវ​តែ​អញ​នាំ​លោក​ទៅ " ។
ឱ​ពុទ្ធោ​អើយ ! លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ​នោះ លុះ​ទៅ​ដល់​ស្រុក​សម្បូរ​លោក​ក៏​បាត់​បង់​ជីវិត ។ ពេល​ដែល អាធន នាំ​លោក​គ្រូ​វា​ទៅ​ពុំ​ទាន់​ដល់​ភ្នំ​សុពណ៌កាលី វា​ខំ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ការពារ​លោក​គ្រូ​វា មិន​ឲ្យ​ជ្រមុជ​ក្នុង​ទឹក​សោះ វា​ហែល​នៅ​សើ​ៗ​លើ​ទឹក លុះ​ទៅ​ភ្នំ សុពណ៌កាឡី វា​ជួប​នឹង​បច្ចាមិត្ត​វា ដែល​រក​រឿង​ប្រយុទ្ធ​ជា​មួយ​វា​ពី​ថ្ងៃ​មុន​ដូច​ពណ៌នា​មក​ហើយ​នោះ ។ ដោយ​សេចក្ដី​គុំកួន​ប្រណាំង​ប្រជែង​នៅ​ដិត​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត សត្វ​ពីរ​ពុំ​ចេះ​អស់​ពុំ​ចេះ​ហើយ ក៏​នាំ​ឲ្យ​កើត​ក្ដី​ជម្លោះ​ឡើង​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត សត្វ​ទាំង​ពីរ​ក៏​តាំង​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ក្នុង​ខណៈ​នោះ​ភ្លាម ។ មុន​នឹង​ប្រយុទ្ធ​គ្នា អាធន គិត​ឃើញ​ថា "ប្រសិន​បើ​អញ​ខាំ​ក្រពើ​នេះ អញ​គេច​ចុះ​គេច​ឡើង​គ្រវី​គ្រវាត់​ក្នុង​ទឹក សម​ជា​លោក​គ្រូ​អញ​ធ្លាក់​ពី​លើ​ខ្នង​អញ​ចុះ​ទៅ​បាត​ទន្លេ​ហើយ បើ​ដូច្នេះ​អញ​គិត​យ៉ាង​ណា នឹង​រត់​ភៀស​ខ្លួន កុំ​ឈ្លោះ​នឹង​អា​កំណាច​នេះ​ឬ​ដូចម្ដេច ?" ជញ្ជឹង​គិត​ទៅ ទើប អាធន មាន​គំនិត​មួយ​ថា "ទេ​គិត​យ៉ាង​នេះ​ខុស​ទេ ធ្វើ​បែប​នេះ​ជា​ការ​នាំ​ឲ្យ​បរា​ជ័យ​ដល់​វត្ត​សម្បូរ​ពេក អញ​ត្រូវ​តែ​ប្រយុទ្ធ​ច្បាំង​នឹង​អា​ចង្រៃ​នេះ​ឲ្យ​វា​ដឹង​ខ្លួន​ថា តែ​កាល​ណា​អាណា​មួយ​ហ៊ាន​តតាំង​នឹង​ក្រពើ​លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ​វត្ត​សម្បូរ​ហើយ អា​នោះ​ឯង​មុខ​ជា​អន្តរធាន​ខ្លួន​ពុំ​លែង​ឡើយ" ហើយ​វា​គិត​ឃើញ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា" ដូច្នេះ​អញ​ត្រូវ​តែ​យក​លោក​គ្រូ​អញ​លាក់​ទុក​ក្នុង​ពោះ​អញ​សិន" ។ អាធន គិត​ដូច្នេះ​ហើយ ក៏​ហា​មាត់​លេប​លោក​គ្រូ​វា​លាក់​ទុក​ក្នុង​ពោះ​វា​បាត់​ទៅ ។ លុះ​លាក់​លោក​គ្រូ​រួច​ស្រេច​ហើយ ទើប​វា​យុទ្ធ​នឹង​បច្ចាមិត្ត​របស់​វា មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន អាធន មាន​ជ័យ​ជម្នះ​ឈ្នះ​លើ​ក្រពើ​ជា​សត្រូវ ហើយ​អាធន ក៏​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទៀត​ទាល់​តែ​ដល់​ស្រុក​សម្បូរ ។ បណ្ដា​ភិក្ខុ​សង្ឃ​ក្នុង​វត្ត​នោះ វេលា​ដែល​ឃើញ អាធន ទៅ​ដល់​ក៏​នាំ​គ្នា​រត់​ម្នីម្នា​​មក​ទទួល អាធន​ៗ ក៏​វា​ឡើង​ទៅ​លើ​គោក​នៅ​ចំ​កណ្ដាល​ភិក្ខុ​សង្ឃ​ទាំង​ឡាយ ហើយ​ក៏​ខ្ជាក់​លោក​គ្រូ​វា​ចេញ​ពី​ក្នុង​ពោះ​វា​មក ។
ឱ​ពុទ្ធោ​អើយ ! ពេល​នោះ​លោក​គ្រូ​បាត់​វិញ្ញាណ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ខ្មោច​សុទ្ធសាធ ។ ឃើញ​អាការ​វិនាស​ដូច្នេះ​ហើយ ភិក្ខុ​សង្ឃ​គ្រប់​អង្គ ស្រែក​ទ្រហោ​យំ​ទ្រហឹង​អឺងកង​ស្ដាយ​លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ ហើយ​ក៏​បន្ទោស​ទៅ​អាធន​ថា "អា​ឯង​នេះ​អាក្រក់​ណាស់ ហ៊ាន​សម្រាប់​លោក​គ្រូ​ឥត​ពិចារណា" ។ អាធន នឹក​ថា "ឱ​អញ​អើយ ! អញ​ស្មាន​ថា​ពោះ​អញ អាច​លាក់​លោក​គ្រូ​អញ ឲ្យ​រួច​ពី​ក្ដី​អន្តរាយ​បាន ឥឡូវ​នេះ បែរ​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ផ្នូរ​សម្រាប់​កប់​លោក​គ្រូ​អញ​ទៅ​វិញ​សោះ ឱ​គំនិត​អ្វី​ក៏​ថយ​ថោក​ម្ល៉េះ !“ អាធន នឹក​ទៅ​ពេញ​ហៅ​ស្ដាយ​លោក​គ្រូ​វា​ណាស់ តែ​ពុំ​ដឹង​ធ្វើ​ម្ដេច​ឲ្យ​លោក​មាន​ជីវិត​ឡើង​វិញ ។ វេលា​គេ​រៀប​បូជា​សព​លោក​គ្រូ​ចៅ​អធិការ អាធន មាន​សេចក្ដី​អៀន​ខ្មាស​ខ្លាំង ហើយ​នឹក​ថា "អពមង្គល​ដែល​នាំ​ឲ្យ​លោក​គ្រូ​អញ​ដល់​សេចក្ដី​វិនាស​យ៉ាង​នេះ តើ​មក​ពី​ហេតុ​អ្វី ?" ។ ជញ្ជឹង​គិត​យូរ​ទៅ វា​សន្និដ្ឋាន​ថា "អញ​ប្រាកដ​ជា​ខុស​ពិត​មែន​ហើយ ព្រោះ​អញ​បាន​សម្លាប់​លោក​គ្រូ​ដោយ​ខ្លួន​អញ ប៉ុន្តែ​ហេតុ​អ្វី បាន​ជា​អញ​លេប​លោក​គ្រូ​ទៅ​ក្នុង​ពោះ​អញ ? នេះ​មក​អំពី​អញ​ការពារ​សត្រូវ​នៅ ភ្នំ​សុពណ៌កាឡី ក្នុង​ពេល​ដែល​ត្រឡប់​ពី​ឧត្ដុង្គ​វិញ" ។ ប៉ុន្តែ​យូរ​បន្តិច​ទៅ​ទៀត អាធន គិត​ឃើញ​ច្បាស់​ថា "សេចក្ដី​អន្តរាយ​ដែល​កើត​ឡើង​អម្បាល​នេះ បណ្ដាល​មក​តែ​អំពី​ព្រះរាជ​បុត្រី បើ​ប្រសិន​ជា​ស្ដេច​កុំ​ត្រាស់​បង្គាប់​ឲ្យ​គេ​និមន្ត លោក​គ្រូ​អញ​ឲ្យ​ទៅ​មើល​ជំងឺ​ព្រះរាជ​បុត្រី​ព្រះ​អង្គ ច្បាស់​ជា​លោក​គ្រូ​អញ​លោក​ពុំ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់​មរណៈ​ដូច្នេះ​ឡើយ ហេតុ​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​គ្រូ​អញ​ដល់​មរណៈ ដោយ​សារ​តែ​ព្រះ​រាជ​បុត្រី ដូច្នេះ ព្រះរាជ​បុត្រី​ត្រូវ​តែ​មាន​ទោស " ។ គិត​ហើយ អាធន ក៏​ចង​អា​ឃាត​គំនុំ​គុំកួន​ប្រុង​សង​សឹក​នឹង​ព្រះ​រាជ​បុត្រី ឲ្យ​ដល់​នូវ​សេចក្ដី​មរណៈ ហើយ​អាធន ក៏​វា​ពី​លើ​គោក​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ទន្លេ​មេគង្គ ។ ឱ! គួរ​ឲ្យ​ស្ដាយ​វត្ត​សម្បូរ​ណាស់ អស់​បាន​ឃើញ​អាធន ទៀត​ហើយ ។ មុន​នឹង​ហែល​ទៅ​ដល់​ឧត្ដុង្គ អាធន ហែល​សន្សឹម​ៗ ជា​យូរ​ថ្ងៃ នៅ​ក្នុង​ទន្លេ​មេគង្គ ។ ដល់​ឧត្ដុង្គ ទើប​វា​ឈប់​សម្រាក​កាយ បង្អង់​ចាំ​មើល​ឱកាស​ល្អ ដើម្បី​សង​សឹក​នឹង​ព្រះរាជ​បុត្រី ។
ក្នុង​រឿង​នេះ គេ​មិន​បាន​រ៉ាយរ៉ាប់​អំពី​កំណត់​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ឬ​ខែ ដែល​ក្រពើ​បង្អង់​ចាំ​មាន​ឱកាស​ល្អ​នឹង​សង​សឹក​ឡើយ គេ​គ្រាន់​តែ​និយាយ​ថា " មាន​ថ្ងៃ​មួយ វេលា​ដែល​ព្រះរាជ​បុត្រី​នោះ បាន​ជា​សះ​ស្បើយ​ល្ហើយ​ស្រួល​ព្រះ​អង្គ​ហើយ ព្រះ​នាង​ចុះ​មក​ក្រសាល​ទឹក​ទន្លេ​ជាមួយ​នឹង​បរិពារ​របស់​ព្រះ​នាង ។ វេលា​ដែល​ព្រះ​នាង​កំពុង​កញ្ជ្រោង​បោក​បាច​លេង​សប្បាយ សើច​ក្អាកក្អាយ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​រាជ​បរិពារ​នៅ​ក្នុង​ទឹក​​ស្រាប់​តែ​ក្រពើ​ឈ្មោះ អាធន មក​ត្របាក់​យក​ព្រះ​នាង​ទៅ​បាត់​ទៅ ។
និយាយ​ពី​ព្រះ​មហា​ក្សត្រ កាល​បើ​ទ្រង់​ជ្រាប​ហេតុ​ថា ក្រពើ​បាន​ត្របាក់​លេប​ព្រះរាជ​បុត្រី​ហើយ ក៏​ទ្រង់​ព្រះ​កន្សែង​ខ្សឹកខ្សួល​អួល​អាក់​ជា​ខ្លាំង​ពន់ពេក ទ្រង់​ត្រាស់​បង្គាប់​ឲ្យ​រៀប​ចំ​ទូក​ទៅ​តាម​ប្រហារ​ជីវិត​ក្រពើ​នោះ ។
ដើម្បី​ឲ្យ​ច្បាស់​នូវ​រឿង​នេះ យើង​គប្បី​សន្និដ្ឋាន​ថា "នៅ​ក្នុង​សម័យ​នោះ ប្រទេស​កម្ពុជា​លិច​ទឹក​ពាក់​កណ្ដាល កន្លែង​មួយ​ធំ​ដែល​ឥឡូវ​នេះ ជា​ខេត្ត​កំពង់​ចាម​និង​ក្រចេះ លិច​ទឹក​រហាច​រហឹម​ទាំង​អស់" ។ ហេតុ​ដូច្នេះ​បាន​ជា​មាន​សត្វ​ទឹក​ច្រើន​មហិមា ។ ដើម្បី​នឹង​ទៅ​ប្រហារ​ជីវិត អាធន នោះ គេ​ត្រូវ​រៀប​សំពៅ​រៀប​ទូក​ក្ដារ​ច្រវា​ចែវ​ច្រើន ។ នៅ​ទី​បំផុត ព្រះ​រាជា​ទ្រង់​ព្រះ​បញ្ជា​ឲ្យ​ហោរា​គន់​គូរ​មើល​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ក្រពើ​នោះ​នៅ​ទីណា ហើយ​ឲ្យ​រក​ឧបាយ​កល​តាម​ចាប់​ក្រពើ​នោះ​ឲ្យ​ទាល់​តែ​បាន ។ ហោរា​បាន​ឲ្យ​ធ្វើ​កន្ទោង​ស្លឹក​ចេក ១ បញ្ចុះ​យន្ត​មន្តអាគម​គាថា ក្នុង​កន្ទោង​នោះ ហើយ​បណ្ដែត​ទៅ​លើ​ទឹក ។ កន្ទោង​នោះ​ក៏​អណ្ដែត​ទៅ​តាម​ដាន អាធន ។ មុន​ដំបូង កន្ទោង​អណ្ដែត​ចេញ ពី​ឧត្ដុង្គ​តម្រង់​ទៅ​ស្រុក​សម្បូរ ហើយ​ទៅ​សំចត​ក្នុង​ព្រែក​មួយ ។ ខណៈ​ដែល​កន្ទោង​សំចត​ត្រង់​ណា គេ​ដឹង​ថា កន្លែង​នោះ​ហើយ​ដែល​អាធន វា​លាក់​ខ្លួន​ពួន​អាត្មា​វា ។
លុះ​ព្រះ​មហា​ក្សត្រ ទ្រង់​បាន​ជ្រាប​ទី​លំនៅ របស់ អាធន ហើយ​ទ្រង់​ក៏​ចាត់​ឲ្យ​រៀប​ព្រួល​នៅ​ក្នុង​ទឹក ដើម្បី​នឹង​ឃាំង​ព័ទ្ធ អាធន កុំ​ឲ្យ​វា​ហែល​រួច​ទៅ​ក្នុង​ទន្លេ ។ ប៉ុន្តែ​ចាត់​ការ​ពុំ​រហ័ស​ទាន់​ពេលវេលា អាធន​ ក៏​ហែល​រត់​បាត់​ពី​កន្លែង​នោះ​ទៅ ។ ព្រែក​ដែល​បាន​ពោល​មក​នេះ មាន​ឈ្មោះ​ថា "ព្រែក​ចារ​ធ្នល់ " ដែល​មាន​នៅ​លុះ​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ។ ក្រោយ​ពេល​ដែល​វា​បាន​ហែល​បត់​ចុះ​បត់​ឡើង​គ្រប់​ៗ​កន្លែង វា​ទៅ​ដល់​ស្រុក​ខោន ហើយ​វា​សំចត​នៅ​ទី​នោះ​ ២–៣ ថ្ងៃ​ទើប​វា​ហែល​ចុះ​មក​វិញ ។ ឯ​កន្ទោង​ក៏​ចេះ​តែ​អណ្ដែត​តាម​វា​ជា​ដរាប មាន​ទាំង​នាវា ២–៣ តាម​កន្ទោង​នោះ​ផង ។ នៅ​ទី​បំផុត កន្ទោង​នោះ ចុះ​មក​ដល់​ស្រុក​ឆ្លូង អណ្ដែត​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រែក​ឆ្លូង ។
ព្រែក​ឆ្លូង​សម័យ​នោះ ក្នុង​ពោះ​ព្រែក​មាន​ច្រើន​តែ​ភក់​ល្បាប់ មាត់​ព្រែក​មាន​ច្រើន​តែ​គុម្ពោត​ព្រៃ​ឈើ អ្នក​ស្រុក​សង់​ផ្ទះ​តូច​ៗ តាម​ជួរ​មាត់​ព្រែក​នោះ ក្នុង​ចន្លោះ​ជលជាត និង​គុម្ពោត​ព្រៃ​ឈើ​ទាំង​នោះ ។ កាល​ដែល​អាធន វា​បាន​ទៅ​ដល់​គុម្ពោត​ព្រៃ​ទាំង​នោះ វា​សង្ឃឹម​ថា​វា​មុខ​ជា​នឹង​រួច​អំពី​គ្រោះ​ថ្នាក់​ធំ​ហើយ​ៗ វា​សំចត​នៅ​ទី​នោះ ។ គុម្ពោត​ព្រៃ​ទាំង​នោះ អាច​បង្ខាំង​មិន​ឲ្យ​ទូក​ក្ដារ​នានា​ចូល​បាន ប៉ុន្តែ​កន្លែង​នោះ​ហើយ​ដែល អាធន បាន​សេចក្ដី​អន្តរាយ​ជា​ទម្ងន់​រហូត​ដល់​ស្លាប់ ។
និយាយ​អំពី​បណ្ដា​ជន​ដែល​ដេញ​តាម អាធន កាល​បើ​ដឹង​ថា វា​សំណាក់​អាស្រ័យ​នៅ​ទី​នោះ​ហើយ គេ​ក៏​នាំ​គ្នា​ទៅ​បញ្ជាន់​មេមត់ ដែល​ជា​រូប​សំណឹង​អ្នក​តា​ចាស់​ស្រុក​នៅ​ទី​នោះ ដណ្ដឹង​សួរ​បន់​ស្រន់​ឲ្យ​ជួយ​ចាប់ អាធន់ យក​មក​ប្រហារ​ជីវិត​ឲ្យ​បាន បើ​បាន​ដូច​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា គេ​នឹង​ថ្វាយ​ស្បែក​ក្រពើ​ដល់​មេមត់​នោះ ។ ពេល​នោះ អាធន សំចត​នៅ​កន្លែង​មួយ ដែល​ហៅ​ថា​តាម​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ថា " រូង " ។ ឯ​ពួក​អ្នក​ដេញ​តាម អា​ធន លុះ​បាន​ឱកាស​ល្អ​ក៏​មុជ​ក្នុង​ទឹក​ចាប់​ចង​ស្រាក់​ខ្លួន​វា ។ ទី​ដែល​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នោះ នៅ​មាន​ឃើញ​ស្នាម​ដំណែល​រហូត​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ ។ ដោយ អាធន មាន​ទម្ងន់​ច្រើន​ហាប​ពេក ទើប​គេ​យក​ខ្សែ​ចង​ដង​ថ្លឹង​យឹត​យោង​ថ្ពក់​យក​ខ្លួន​វា​ឡើង​មក​សម្លាប់ ។
លុះ​សម្លាប់ អាធន បាន​ស្រេច​ហើយ គេ​យក​ស្បែក​ទៅ​ថ្វាយ​មេមត់​ដែល​បាន​បន់​ពីមុន​មក ។ កន្លែង​ដែល​គេ​ទុក​ដុំ​សាច់​ក្រពើ​នោះ ជាប់​ឈ្មោះ​ថា "នាង​ក្រពើ" ត​មក ប៉ុន្តែ​ដោយ​ដី​នៅ​កន្លែង​នោះ​មាន​រាង​ដូច​ជា​ខ្នង​សត្វ​លា (?) គេ​ត្រឡប់​ជា​ហៅ​ថា " ខ្នង​ក្រពើ "វិញ ដែល​ជា​កន្លែង​ធ្វើ​ចម្ការ​កៅស៊ូ​នៅ​មេមត់​សព្វ​ថ្ងៃ ។ ឆៀង​ខាង​កើត​បន្តិច​មក​ខាង​ស្នួល​មាន​កន្លែង​មួយ​ឈ្មោះ​ថា " វាល​ហាល​ងៀត " ព្រះ​ជា​កន្លែង ដែលគេ​ពន្លះ​សាច់ អាធន ប្រឡាក់​អំបិល​ហាល​ថ្ងៃ ។
ចំណែក​ព្រះ​សព​ព្រះ​រាជ​បុត្រី ដែល​រក​ឃើញ​នៅ​ក្នុង​ពោះ អាធន នោះ ព្រះ​រាជា​ទ្រង់​ចាត់​ការ​បូជា​ព្រះ​ភ្លើង​នៅ​ស្រុក​សម្បូរ ហើយ​ទ្រង់​បញ្ចុះ​ព្រះ​ធាតុ​ក្នុង​ព្រះ​ចេតិយ​មួយ នៅ​ក្នុង​វត្ត​សម្បូរ​នោះ​ឯង ។
Name

ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០១ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០២ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០៣ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០៤ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០៥ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០៦ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០៧ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០៨ ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ភាគទី០៩
false
ltr
item
ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ: រឿង ក្រពើ​ឈ្មោះ​អាធន​
រឿង ក្រពើ​ឈ្មោះ​អាធន​
ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ
https://legend.morningcambodia.com/2020/07/blog-post_57.html
https://legend.morningcambodia.com/
https://legend.morningcambodia.com/
https://legend.morningcambodia.com/2020/07/blog-post_57.html
true
642163426489027068
UTF-8
មិនមានអត្ថបទនោទេ មិនមានអត្ថបទទាក់ទងទេ VIEW ALL Readmore Reply Cancel reply Delete By ទំព័រដើម PAGES រឿងនិទាន View All RECOMMENDED FOR YOU Tag ARCHIVE អត្ថបទទាំអស់ សូមទោសមិនមានអត្ថបទដែលអ្នកកំពុងស្វែងរកនោះទេ។ ត្រលប់ទៅទំព័រដើម Contents រឿងទាក់ទង Sunday Monday Tuesday Wednesday Thursday Friday Saturday Sun Mon Tue Wed Thu Fri Sat January February March April May June July August September October November December Jan Feb Mar Apr May Jun Jul Aug Sep Oct Nov Dec just now 1 minute ago $$1$$ minutes ago 1 hour ago $$1$$ hours ago Yesterday $$1$$ days ago $$1$$ weeks ago more than 5 weeks ago Followers Follow THIS CONTENT IS PREMIUM Please share to unlock Copy All Code Select All Code All codes were copied to your clipboard Can not copy the codes / texts, please press [CTRL]+[C] (or CMD+C with Mac) to copy